Beek en Donk – Zo net voor de vakantieperiode, op 29-30 juni en 1 juli, vond op het festivalterrein aan de Lekerstraat in Beek en Donk de 12de editie van WiSH Outdoor plaats. Het festival dat vooral bekend is geworden om zijn indrukwekkende main stage(s). Velen herinneren zich nog het imposante hoofdpodium van 2010 in de vorm van een adelaar, wat het festival definitief op de kaart zette.

Van het regenwoud naar de tropen

Dit jaar probeerde de organisatie hun bezoekers te verrassen met een aantal nieuwe elementen, namelijk door het inrichten van een nieuwe overdekte main stage (‘The Grand Theater’) voor 5000-9000 mensen en het toelaten van nieuwe muziekstijlen zoals hip hop en Nederlandstalig.

Een van de redenen voor de overdekte tent bleek de onvoorspelbaarheid van het weer van de afgelopen jaren, maar deze editie was daar geen sprake van. De temperatuur was tropisch en de voorzorgsmaatregelen waren top. Zo regelde de organisatie grote ventilatoren, koeltorens voor airco in de tenten, extra schaduwplekken, een insmeer-service en meer dan genoeg water. Wij van Festivalchart waren natuurlijk weer aanwezig om verslag te doen.

Coachella in de polder

Nadat we genavigeerd hadden naar de Broekkantsestraat in Beek en Donk zagen we in de verte al een reuzenrad opdoemen. Hier, in de middle of nowhere, ontpopte zich een volwassen festivalterrein: ‘Coachella in de polder’.

De wandeltocht langs de boerderijen en weilanden omgetoverd tot mini campings kende al een gemoedelijke sfeer vanwege de buurtbewoners die zich hadden verzameld langs de route. Wat voor sommige festivalgangers aan het eind van de avond waarschijnlijk voelden als een walk of shame, zo waanden deze bewoners zich drie dagen lang in een dierentuin met als hoofdactiviteit ‘aapjes kijken’.

Een waterpijpje trekken

Eenmaal bij de ingang en op het terrein denk je als bezoeker toch eerder aan een pretpark dan aan een dierentuin. Het kleurrijke decor, de inrichting van de stages en de vrolijke massa mensen, het droeg allemaal bij aan de relaxte sfeer op WiSH Outdoor.

Naast de logische inrichting van de themaparken waar de verschillende muziekstijlen vertegenwoordigd waren, was er ook overal plaats voor randzaken op het gebied van ontspanning en inspanning. Zo kon je lekker aan een waterpijpje trekken in de shisha lounge, deelnemen aan giant beer pong of je eigen evenwichtsorgaan trollen op de draaischijf.

Chef Special rocks

Zelf begonnen we onze dag in het nieuwe ‘Grand Theater’ met de laatste noten van Ronnie Flex. Hij slaagde erin een kleine moshpit te stichten en liet zichzelf crowdsurfen. Hiervoor riep hij wel eerst vijf keer dat hij “vroeger niet populair” was, waarschijnlijk in de hoop op medelijden zodat ze hem niet zouden laten vallen. Anyway, hierna was het de beurt aan de Cheffies, welke werden aangekondigd als één van de hoofdacts van die dag.

Zoals ook de voorgaande vijf keren dat ik Chef’ Special live heb gezien was het weer absoluut de moeite waard. De sympathieke Haarlemse band met inmiddels al een handjevol grote hits had het publiek en de energie mee en sloot in stijl af met een soort van dubstep. De ondersteunende groep blazers (= trompet en nog iets wat er op lijkt) had ook zeker een toegevoegde waarde.

Dansen op Woetstock en Villa Ananas

We vervolgden onze route door het pretpark richting het sprookjesbos. Hier vertelden populaire labels als Rewind, Jimmy Who, Woetstock en Dans & Grietje hun muzikale verhaal. Vooral laatstgenoemde leverde deze namiddag vele talenten af, zoals Sebastian K. die met een subtiele mix van beats en hits de aanwezige meute bevrijdde van hun statische pose. De tocht bracht ons hierna ook nog langs ‘Wishkunde’ (techno) en ‘Villa Ananas’ (house) met o.a. DJ Praia del Sol.

Op deze kleinere stages heerste lange wachttijden, maar desalniettemin was het een prima plek om een paar varianten van het populaire Mexicaanse drankje weg te tikken in de zon. Citroentje erbij, stay hydrated, niks mis mee. Maar omdat het pretpark nog maar een paar uurtjes open zou zijn, werd het tijd om de G-krachten wat meer op te zoeken.

Dedicated Heathunterz

De voormalige main stage ‘Dedicated’, waar ook de closing show zou plaatsvinden, is hier natuurlijk de perfecte attractie voor. Met een scala aan hardstyle-artiesten is deze outdoor stage eigenlijk het podium waar vele bezoekers voor komen, en terecht! De visuele effecten en het hoge tempo van Headhunterz zorgde voor een spektakel, ook als je niet van deze muziek houdt. Je voelt na een tijdje dan ook de morele verplichting om je shirt of hemd uit te doen. Het was als een ritje in een (freaking) achtbaan met meerdere loopings snel achter elkaar. De eindshow met vuurwerk was vanzelfsprekend ook weer één van de hoogtepunten.

Ook op zondag stond de muziek centraal, een enkeling kwam om voetbal te kijken. Drie uitgedoste Denen waren driftig op zoek naar eettent Chef’s Kitchen waar alle WK wedstrijden werden uitgezonden. Zelf pikten we een klein stukje mee van ‘Je Broer’ op de Eclectricity XXL stage, maar zijn schreeuw om te ‘gaan met die banaan’ was niet aan ons besteed. Onze geplande afsluiter van het WiSH weekend zou Kensington zijn, in ‘The Grand Theater’.

Afsluiten met een gegrilde courgette

De eerste keer dat ik ze live zag was aan het begin van hun gloriejaren in 2014, tijdens een van de laatste concerten in het oude Tivoli in Utrecht. Destijds was hun live performance al indrukwekkend en dat was dit keer niet anders. Na de toegift van Casper & Co was het voor ons gedaan met de twee dagen pret.

Nog even de muntjes opmaken met een healthy hipster snack: een broodje gegrilde courgette met zongedroogde tomaten en feta. Dit was namelijk de enige foodtruck waar (terecht) geen wachtrij stond. Eens en nooit meer! Na twee dagen energie verbranden smaakt een vette hap toch nog altijd het beste.

Om dit verslag niet dood te laten bloeden met een negatieve noot wil ik nog even benadrukken dat het door de diversiteit aan muziek, de goede organisatie en het prachtige weer een top festival was! Laten we dan ook maar in stijl afsluiten met een aantal verschrikkelijke hashtags: #wishiwasstillthere #partyweekend #cantstopwontstop

Verslag door: Twan van der Sanden en Anne Roefs
Foto door: Wish Outdoor