Normaal moet ik er echt niet aan denken. U kent ze vast wel, van die mensen die zich een hele dag in een pretpark kunnen vermaken en het liefst dan ook nog alle achtbanen pakken. Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst in zo’n snelheidsduivel zat en daar laat ik het graag bij.

Maar soms moet je je heel even laten verleiden om in een heel ander soort achtbaan te stappen. Eentje die ook wel een flinke duik neemt, maar dan in de wereld van de muziek en veel gezelligheid. Geen trajecten waar je half misselijk uit kan komen, last heb van je maag en de wereld om je heen ziet draaien. Nou ja, misschien zie je bij de andere achtbaan de wereld ook wel even draaien maar dan meer van plezier.

Dansen op 8Bahn Harbour Festival

En zo stonden we ineens op een zaterdag in de nazomer op een koud ogend industrieterrein in het oosten van het land. Voor de verandering eens geen lange reis vandaag naar een omgeving rondom onze hoofdstad. Pak en beet tien minuten zou het ritje gaan duren en een wereld van vermaak zou voor ons open gaan. Eigenlijk een soort muzikaal pretpark om de hoek.

In het Gelderse Arnhem vinden wel vaker leuke feestjes plaats, maar helaas weinig aan het water. Dat was vandaag wel even anders. Daar moest je wel voor op het terrein zelf zijn van het feestje want van buitenaf zag het eruit alsof de fabrieken in de omgeving nog allemaal dienst hadden. Je kon je niet voorstellen dat er enige gezelligheid zou zijn. Maar schijn bedriegt soms.

Op de locatie Havenloods was alles voor het oog wel grauw en grijs, maar in het midden was een kleine sfeervolle wereld ingericht met tenten, palmbomen, loungebanken en muzikale plaatsen waar je je volledig kon laten opgaan in andere niet wereldse sferen. Gek idee eigenlijk dat zo’n wereld te maken valt midden in het grijze beton.

Aangekomen bij de ingang kregen we een vriendelijk welkom van de beveiliging. De reguliere plichtplegingen zouden volgen en voor we het wisten stonden we in een klein rijtje met mensen, klaar voor de muntjes en een locker. Oké, misschien is het als organisatie dan handig om een ervaren persoon achter de kassa te plaatsen die a) weet hoe ze de computer moet gebruiken, b) kan tellen en c) wat doorwerkt. Het rijtje verdubbelde in een ogenblik en we vroegen ons na bijna tien minuten wachten (en dat maar met 2 mensen voor je) of we misschien pas aan het eind van het festival naar binnen zouden gaan.

Na drie keer hertellen en nog eens hertellen konden we er dan eindelijk voor gaan. Een muzikaal pretpark lag voor ons met het 8Bahn Harbour Festival. Geen grote setting waarbij je kilometers moet lopen om van stage naar stage te komen, maar een klein (bijna intiem) terrein zo midden tussen de grauwe en grijze fabrieken en loodsen.

Talenten in overvloed

Met een drankje in de hand besloten we om het terrein maar eens te verkennen. Er was een open air stage, warehouse stage en soundsystem area. Bij de open air zorgden Antal b2b San Soda, Funkineven b2b Jay Daniel, Dan Shake b2b Marcel Vogel en Thomas Elmore voor een sfeervolle muzikale rondreis door dit muzikale pretpark.

Bij de warehouse stage waren ROD b2b Tripeo, Richard Fearless (Death in Vegas), Kowloon Odyssey, Marco Dakic en Wonderboys tijdens de daguren de gangmakers, terwijl Cari Lekebusch, Tessela, Avalon Emerson en Wonderboys hun verhaal in de avond en nachturen vertelden.

Bij de Soundsystem area stonden Rik Payne b2b Palo Santo, Daan b2b Luuk, Baobab Utd. En Ravetrain DJ Ananas klaar om de liefhebbers te voorzien van een diversiteit aan klanken.

Voor ons zou het uiteindelijk een mix worden van de open air en warehouse stage. Tijdens de daguren bij open air en vanaf de avond de warehouse. Niet bewust zo gekozen, maar eigenlijk ontstaan omdat de voeten wat later op de dag de controle zouden pakken.

De eerste tijd hadden we namelijk vooral de behoefte om lekker te gaan ontspannen in de zon. Met diverse loungebanken wordt een mens daarvoor immers ook uitgebreid uitgenodigd zonder dat je er zelf echt over nadenkt. Dus zo zaten jut en jul de eerste uren na aankomst lekker onderuit op een bank met de nek in een warm zonnetje.

Ontspannen op de maat van de beat die via de oren naar je toe kwamen. In het begin was het allemaal nog lekker overzichtelijk en rustig op de sfeervolle binnenplaats die ook was voorzien van banken, tap en palmbomen. Je in het zonnetje heel even ergens buiten ons veelal natte Nederland wanen. Alsof je op Ibiza zat, maar dan zonder strand.

Spreekuur

Schijnbaar was het vandaag een dag met ‘zwaan kleefaan’ principe. Waar we ook zaten of stonden, mijn partner in muzikale crime kreeg meer aandacht dan haar lief was. Je zit dan ineens een tijd opgescheept met mensen die het woord nee nog nooit hebben gehoord, letterlijk zeggen met eigen vrienden het minder gezellig te vinden (ehhhhhhhhhhh) maar in de praktijk gewoon een good old versiertruc doen waarvoor je zelfs een eeuw terug nog zou generen. En ik kreeg uiteraard standaard de vraag “ben jij haar man”, “ben jij haar vriend”, “wat hebben jullie samen”… Hmm een festival kan soms best vermoeiend zijn wanneer sommige mensen ongevraagd beginnen te praten 😉

We lieten ons in de tussentijd natuurlijk niet hinderen om lekker te genieten van de goede beat dat op ons af kwam. Zaten nog een beetje in twijfel of we in de chill modus zouden blijven of dat we het toe zouden laten dat de voeten de controle al over zouden nemen. We kozen toch nog even voor het eerste, want mensen wat is het lekker om begin september nog gewoon in eigen land in de zon te kunnen chillen met heerlijke muziek op de achtergrond.

Organisator 8Bahn had wel goed bedacht wat mensen lekker vinden ter ontspanning en vermaak. Op een paar momenten van de dag ging er zelfs een boot varen waarop mensen met een soort van personal dj zich anderhalf uur konden vermaken op het water. Is ook weer eens een andere variant, dansen op de golven. Het was aantrekkelijk, maar we besloten het toch maar even te laten voor wat het was. Juist bij de open air stage was de muziek op dat moment veel te lekker en we genoten zo van onze dienstdoende lounge met zon in de nek.

In de tussentijd werd het steeds drukker om ons heen en begon het open air pleintje aardig vol te lopen met andere lotgenoten. Allemaal onschuldige slachtoffers die ook waren gegrepen door het festivalvirus en verplicht moesten genieten in de zon, met een drankje.. Wat kan het leven soms ellendig zijn.. Slachtofferhulp is echt wel verplicht ☺

Oplader

We kwamen de middag al relaxend en pratend door terwijl de voeten genoegen moesten nemen dat ze al lui onderuit vanaf een vaste plek in beweging mochten komen. Voeten en handen wel te verstaan, de rest van het lichaam stond nog even in de “ik ben aan het opladen” status, als een oude smartphone die te snel leegloopt.

In de tussentijd leek het alsof bepaalde bezoekers zich als een zwerm muggen om ons heen bleven bewegen. Die man met zijn minder leuke vrienden bleef maar naar mijn lotgenoot terugkomen en intussen was ik al aangesproken door een Veenendaalse voetballer die zijn vrienden ook maar even had gelaten voor wat het was en het bij ons gezelliger leek te vinden door zijn voortdurende terugkeer (ach maar vier keer). Ehhhh hadden we per ongeluk een bordje met spreekuur voor levensverhalen ergens geplaatst? Misschien moeten we er voortaan geld voor vragen 😉

Grappig was overigens wel dat we juist vandaag zelf dicht bij huis kwamen en vrijwel geen bekenden tegen het lijf liepen, terwijl dat in de regel juist wel plaatsvindt wanneer we de festivals verder weg beleven. Wil je bekenden zien, ga dan maar eerst 100 km op pad.

Terwijl de middag voorbij was gevlogen en heel langzaam de avond begon waren onze oude lichamen weer volledig opgeladen en klaar om eens good old techno tot ons te laten komen. Het werd ook wat frisser buiten (tja toch september he) dus snel warm worden in de tent.

We namen afscheid van onze good old lounge (je raakt toch aan zo’n bankje gehecht snik) en liepen volledig ontspannen over het kleine maar gezellige terrein naar de tent. Binnen was het warm maar de controle was ook direct volledig weg. Althans, de voeten grepen hun kans en als een ware coupe in een Afrikaans land werd het lichamelijk normale regime aan de kant gezet. Je kon denken wat je wilde, maar onze voeten hadden besloten het volledig op een dansen te zetten.

Dansen in de schemer

En zo gingen we dansend de avond in terwijl het daglicht langzaam zich begon te verruilen voor de schemer van de avond. De zon had inmiddels al wat langer plaatst gemaakt voor bewolking, maar in de late middag was de temperatuur best aangenaam. Zo verder in de avond hadden we geen last van de frisheid want we waren al warm genoeg door de lekkere beat in de tent.

Dansen en zo nu en dan heel even ontspannen zitten. Dat was een lekkere combinatie dat de tent ons had te bieden en waar we gretig op in gingen. De voetjes waren volledig in hun element! Zo later op de avond wordt het dan wel weer tijd voor wat afwisseling dus besloten we om maar eens een rondje te maken over het kleine terrein. Wel met vest want buiten was het aardig afgekoeld. Op naar de lockers dan maar… waar we er achter kwamen dat we onze sleutel iets te veilig hadden verstopt voor ons zelf aangezien we deze nergens meer konden vinden.

Oke, das balen maar dan dit maar even melden op de plek waar je het kan melden. Alleen..had de organisator van het feest of schijnbaar nooit meegemaakt dat iemand een sleutel kwijt is en vooral niet hoe je dit kan organiseren wanneer het wel plaatsvindt 😉 Er waren toch twee belrondjes nodig om iemand speciaal te laten komen die ook nog eens ter plekke moest bedenken hoe dit probleem kon worden aangepakt. Ehhh nou we wisten het nummer van de locker, dus wat dacht je van gewoon open maken met je reservesleutel? De beste vriendelijke man keek me aan alsof ik het meest briljante plan had bedacht wat maar mogelijk was. Want het moet gezegd, misschien wisten ze niet gelijk allemaal hoe te handelen, ieder was wel heel hartelijk! En dat hebben we wel eens anders meegemaakt.

Een kwartiertje later konden we dus alsnog ons rondje maken. Om feitelijk te concluderen dat de muziek in de tent voor ons toch het meest lekker was en we weer naar binnen konden gaan. Een tussentijdse pauze met een ijsje was nodig om bij te komen van deze zware werkdag. Het is toch wat als je als schrijver je verplicht moet vermaken op een gezellig klein festival met goed weer en leuke muziek. Het leven is niet makkelijk ☺

Afwisseling in de 8Bahn

Van bankje naar dansvloer en van dansvloer naar bankje. Het was een aangename afwisseling terwijl de avond zich langzaam zou gaan verruilen voor de nacht. Er was nog een gezellige afterparty gepland, maar die lieten we maar volledig over aan de liefhebbers die iets later waren gekomen. Met de nacht in zicht besloten we om terug te keren naar de gewone wereld. We hadden vandaag een bijzondere rit ervaren in een eigentijdse muzikale 8Bahn en hadden er van genoten. Het was een lange rit met de nodige bochten, maar hier werden we tenminste niet misselijk van.

De organisator 8Bahn had het huiswerk goed gedaan. We hadden wel eens eerder kleine indoorfeestjes van hen meegemaakt en die waren ook meer dan prima bevallen. Zo’n buiten festival was dan ook een erg prettige variatie. Terwijl we de toegangspoorten voorbij liepen (er kwamen nog steeds mensen net binnen) slenterden we naar ons vervoer. Al zuchtend met het gevoel vandaag enerzijds enorm te hebben ontspannen maar anderzijds juist ook een intensieve inspanning te hebben gehad voor de voeten.

Het was een aangename zomerdag geweest met een topdag! Fris en fruitig kunnen we weer door, voor ons volgende feestje…