“Hang je bh maar effe aan de waslijn hoor”, het was een vreemde visioen die ik kreeg bij binnenkomst. Toegegeven, niet echt een reguliere zin wat door mijn hoofd gaat wanneer een nieuwe dag van vermaak bij een festival aanbreekt. Maar ja, wat is eigenlijk normaal.. Goede vraag en iets waar niemand feitelijk op kan antwoorden. Wat gek is voor de één, is de normaalste zaak van de wereld voor een ander.

Met de vriendelijke groeten van Festivalchart werden we voor een dagje op pad gestuurd om onze schuldige pleziertjes van de jaren 80, 90 en de nieuwe (huidige) eeuw te gaan ontdekken. Schuldige pleziertjes is uiteraard de letterlijke vertaling van de naam van een evenement wat je oprecht een evenement kan noemen. Geen standaard festival met één muzieksoort of doelgroep, maar een oase van muziek, circus, kermis, retro en wat je allemaal kan bedenken.

Het voordeel van met perskaarten ergens binnenkomen is niet alleen dat je nergens hoeft te wachten, maar dat je tegelijk ook een stukje kijkt achter de schermen van een bijzondere locatie. Aan de Gaasperplas bij Amsterdam/Weesp zou ons een middag wachten zonder al te veel zon, maar alles down to earth maakte het geheel veel kleurrijker dan we konden bedenken.

Vreemde visioenen op Guilty Pleasure

Terug naar het momentje van de bh op de waslijn.. Want u vraagt zich als lezer misschien af wat dat voor een vreemde visioen is voor een reporter van een festival. Via één van de backstage ingangen kwamen we, in tegenstelling tot de andere bezoekers, niet bij de voordeur van de locatie binnen maar ergens achterin.

En voor we het wisten stonden we op een plek waar vele oude kledingstukken, en met name bh’s en ondergoed, aan een waslijn hingen, Oke.. het was duidelijk, we waren ontvangen bij een alles behalve doorsnee gebeuren op deze dag. Wel handig uiteraard indien mijn mede avonturier van de dag onverhoopt zelf een kledingstuk mocht kwijtraken. Voor de gemiddelde heren leek er niet veel bij, al zag ik een aantal mannen rondlopen met zwembanden om hun middel of gehuld in Tiroolse kleding. Je zou bijna vrezen dat de zon in dit deel van het land misschien iets te hard had geschenen voor de gasten 😉

We besloten een rondje over het terrein te lopen om alle indrukken op ons af te laten komen en dat waren er eigenlijk nogal wat. Omdat we juist achterin waren gestart liepen we direct tegen allerlei kramen aan met spullen, maar tegelijk ook een locatie waar de gemiddelde spellenfanaat van gaat kwijlen. Sjoelen, twister, noem maar op in het geval je je voor ook maar een momentje zou kunnen vervelen. En wanneer de spanning je te veel zou worden was een massagebehandeling voor een aantal muntjes ook mogelijk.

Overuren voor je darmkanaal

Al schuimend tussen de tipitenten liepen we langzaam richting het middendeel van het terrein. Een oase van groen lag voor ons met aan de plas een dj die erg goed zijn werk verstond en links het walhalla voor de gemiddelde festival bezoeker. Guilty Pleasure zorgde er in ieder geval voor dat de bezoekers die aan de lijn doen zich nog wel een tijdje guilty blijven voelen. Van dranktenten tot diverse eetgelegenheden, je kaken konden overuren draaien door al het voedsel weg te werken. Hou je niet van een frikandel, dan ga je maar lekker aan de bami moeten ze ergens gedacht hebben. Het geheel zorgde voor een knorrende maag.

Eigenlijk waren we van plan om direct juist door te lopen naar de ingang om daar de start te maken die de andere bezoekers ook hebben. Maar ja, onze ogen werden letterlijk aangetrokken tot een aantal heerlijke zit/hanglocaties bij die ene DJ. Ach het werd tijd voor een drankje en heel voorzichtig kwam een zonnetje tevoorschijn. Jammer genoeg niet erg lang deze dag, maar met een aangename temperatuur aan het water mocht dat de pret niet drukken.

We babbelden vrolijk over alles wat er in ons hoofd op kwam en dat het veel met de leuke omgeving te maken. Niet alleen het versierde deel maakte alles bijzonder, maar ook zeker door menig bezoeker die zich waarschijnlijk door de naam van het festival had laten inspireren om zich ook a la Guilty Pleasure te kleden. Niet dat er een dresscode was voor deze gelegenheid, maar ach je kunt het natuurlijk altijd overwegen. Wat dat betreft zagen de persbezoekers van vandaag er wel heeeel erg normaal uit, bijna een schande 😉

Relaxen aan een mooie plas met een lekkere beat die je via de oren binnen krijgt en ogen die hard aan het werk worden gezet om de omgeving en mensen te scannen. Goh waar hadden we dit eerder meegemaakt. Maar het is en blijft natuurlijk het ultieme ontspannen moment bij een feestje waar iedere bezoeker gelukkig van wordt.

Maar er moest natuurlijk ook nog hard worden gewerkt. Jazeker, een festival bezoeker is hard werken om juist zoveel indrukken op te doen en tegelijk ook nog eens van alles te genieten. Terwijl onze ogen waren gevallen op een bijzonder roze uitstalling met roze caravan, roze spullen en een vrolijk uitziend in het roze gekleed paar konden we dat op ons laten inwerken terwijl we op weg waren naar de mainstage.

Kleine wasjes grote wasjes

Net zo divers als het hele terrein zelf was namelijk ook de muzikale omlijsting daarvan. Geen standaard muziek of beat over de hele locatie, maar op verschillende plekken totaal uiteenlopende muziek. Zo kon je bij de mainstage je volledig laten gaan bij Jody Bernal, Trafassi, Snelle Jelle, Snap, DJ Jean en Captain Jack. Hmm voor sommigen bijna een weemoed naar een tijdperk wat jaartjes terug. Niet dat we nu van een Omroep Max gehalte zijn, maar de artiesten hier waren niet een jaartje terug met hun muzikale carriere begonnen.

Dus voor we het wisten stonden we ineens met onze snufferd tegen Jody aan te kijken. Dat was toch wel iets van een andere orde dan het festival waar ik daarvoor was geweest. Je zou verwachten dat hij na al die jaren misschien wat minder fans zou hebben, maar gezien het aantal dames dat letterlijk op het podium probeerde te klimmen (jawel mensen, ze bestaan nog!) ligt hij nog lekker in de markt.

Maar goed dat geldt misschien ook nog wel voor Trafassi wat mogelijk voor het oog wat minder aanlokkelijk is om naar te kijken, maar wel goed voor de voeten en heupen. Aanstekelijke muziek alsof je je heel even overzee kon wanen, maar dan zonder dat zonnetje. Het werd er niet minder warm van.

Intussen was de muziek bij het middendeel (Shake & Pop) van een hele andere orde. Meer eigentijdser en voor deze schrijver ook herkenbaar door de andere bezoeken aan festivals. D-Rashid, DJ Jurgen, Marc Benjamin, Roog en Erick E zijn namen van dj’s die al aardig wat muzikale sporen hebben en dat kon je goed horen. Wat een heerlijke muziek als je erg houdt van een lekkere beat. De dj’s stonden op een podium omringd met palmen en het water van de Gaasperplas direct op de achtergrond. Heel even was het erg jammer dat het zonnetje te weinig scheen, want het had gezorgd voor een extra effect. De muziek en ontspannen gasten in de directe omgeving zorgden extra voor het zonlicht dat in de hemel even niet te vinden viel.

Why tell me why?

Al lopend naar het de locatie Terug naar Toen kwamen we langs het smartlappencafé. Nou ja, het leek natuurlijk aan zo’n plas niet letterlijk op een café, maar vooral op een gezellige beachgelegenheid aan een plas, omringd door rieten wanden. Die hadden ze waarschijnlijk geplaatst om de muziek veilig binnen te kunnen houden. Alles wat ook maar een beetje Nederlandstalig was aan muziek kwam hier de oren binnen. Van het bekende repertoir van Nick & Simon tot aan de why tell me why’s van good old Anneke Meijer ehhh Anita. Oke, deze reporter is geen echte fan van het Nederlandse genre, tenzij het ergens diep in de nacht is met een glaasje te veel op. Dan komt Hazes langs en dat is niet erg. Voor dit moment genoot ik vooral juist van de bezoekers die vol op gingen in de liederen. Ze hadden het meer dan prima naar hun zin en dat is een belangrijk doel voor een festivalorganisator om te bereiken. Oke, de gedachte dat onverwacht Ronnie Tober ergens binnen kon ploppen, was niet helemaal voor mij in de wieg gelegd, maar er zijn altijd liefhebbers en die waren zeer gelukkig.

Langzaam liepen we weer langs alle tipi’s en kramen die we bij binnenkomst ook waren tegengekomen waardoor we automatisch bij het Terug naar Toen gedeelte kwamen. De jaren 80, 90 en de nieuwe eeuw vlogen je muzikaal om de oren dankzij onder andere DJ Madman, JRMY, Lange Frans, Def Rhymz en The Darkraver. Met een drankje in de hand genoten we van de grote variatie in nummers.

Het was echt goed toeven op deze niet al te grote locatie aan de Gaasperplas. Eigenlijk ook groot genoeg om je te vermaken met zoveel diversiteit. We maakten nog een rondje langs alle leuke podia om juist te genieten van alles wat we om ons heen zagen en hoorden. En hop dan loop je ineens tegen Lange Frans, die inderdaad niet de eervolle naam heeft gekregen omdat hij juist zo klein is. Maar mijn mede avonturier van deze dag zag een foto’tje met hem wel zitten. Poeh, is ook nog werken om ongeveer 2 meter en daarnaast 35 centimeter goed op de gevoelige plaat te leggen.

Hoe schuldig zijn je pleziertjes?

Schuldige pleziertjes aan een plas bij Amsterdam. Dingen die je fijn vindt maar liever niet hardop met de buitenwereld deelt omdat ze niet altijd als het reguliere worden gezien. Alle bezoekers van dit leuke festival hadden zeker plezier en voelden zich geheel terecht nergens schuldig over. Want of je nou gek bent op de gemiddelde popmuziek, Nederlandstalig, house/dance, dat is en blijft toch echt je eigen ding.

En als je wil lopen in een Tirools kostuum, met een zwemband om je middel, je bh lekker aan de waslijn wil hangen of je slip per ongeluk ergens op de grond achter laat. Ach, het is maar net waar je je druk om maakt. De organisator van het Guilty Pleasure festival was meer dan geslaagd in hun opzet om er een gedenkwaardige middag en avond van te maken. Genieten zoals een mens hoort te genieten.

En natuurlijk was het leuker geweest om te schrijven dat de zon langzaam vertrok en ging plaatsmaken voor de donkere nacht, maar bij het gebrek aan zonlicht moesten al die guilty bezoekers het gewoon lekker doen met het kleurrijke geheel op de grond.

Een festival is er om van te genieten, en dat is iets wat ze vast bij Guilty Pleasure hebben uitgevonden!

Foto door: Guilty Pleasure
Report door: Eugene van Essen