Een mooie zonnige najaarsdag werd vervangen door de schemer van de avond. Langzaam zou het burgerlijke leven met daglicht plaats gaan maken voor een avond en nacht met heerlijke mensen en dansjes. Op een plek waar vroeger lopende banden overuren draaide om alles op tijd in de schappen te krijgen.

Waarschijnlijk ook geen plek waarbij je aan dansjes denkt. Place to be van het nachtleven zou het oude Honig complex zijn in Nijmegen. Honig? Ja u weet wel, het voedingsmiddelenconcert uit Koog aan de Zaan. Had voor lange tijd ook een fabriek in het oosten van land. Inmiddels alweer even gesloten, en wat doe je dan met een fabriek… Dat tover je om tot een leuke evenementenlocatie!

Ze waren vandaag met z’n zessen op pad gegaan om het nachtelijk avontuur in een oude fabriek te gaan ervaren. Mark, Pieter, Stephan, Tim, Carla en dit schrijvende gevalletje. En het kon worden gezegd, ze waren er helemaal klaar voor en hadden er ongelofelijk veel zin in. Al aan het begin van de avond zocht een groot deel van de groep elkaar op om een soort pré party te organiseren. In de praktijk betekent dat gewoon een hapje eten, maar dat klinkt anno 2016 natuurlijk niet hip genoeg 😉

De stoute dansschoenen

Na alle gezelligheid van deze ‘party’ werd het tijd om de stoute dansschoenen aan te trekken en op pad te gaan. Het was weer even schakelen naar de herfst. Niet dat het op dit seizoen leek door de temperatuur buiten, maar de buitenfestivals zijn grotendeels achter de rug en dan gaan we als feestgangers zijnde natuurlijk gewoon binnen verder. Verschil daarin is vrij vaak dat de indoorfeestjes in de nachturen plaatsvinden. Er gingen dus feitelijk gewoon zes mollen op pad voor een pleziertje.

En daar stonden de zes kinderen uiteindelijk op een klein station alsof het een waar schoolreisje was. Na een korte rit in de geel blauwe wagon kwamen ze aan in Nijmegen. Het oude Honig complex op redelijke loopafstand van het geheel. Na een enerverende wandeling kwamen ze uiteindelijk aan op de locatie van deze nacht. En daar hoorden ze….ehhhh rockmuziek…

Niet helemaal wat ze eigenlijk verwacht hadden want de mooie avond en nacht die ze nu zouden ervaren stond vooral in het teken van techno. Het feest Soenda Indoor had zijn vleugels namelijk een keer in een andere stad uitgeslagen. Normaal vaak in Utrecht, maar voor deze gelegenheid eens een proef om een nachtje door te halen in Nijmegen.

Het was niet eenvoudig om de vrij vals blèrende zangeres te ontlopen maar de schoolreisavonturiers deden goed hun best en voor ze het wisten stonden ze aan de poorten van Soenda land! Het was rond de klok van 22.45 uur dus het feest was net begonnen. En zoals het bij ieder feest of festival gaat is het dan nog vrij rustig en kan je overal met gemak doorlopen.

Na de bekende plichtplegingen bij de muziekdouaniers (beveiliging) konden ze naar binnen. En daar stonden ze dan, oog in oog met een sfeervol ingerichte locatie. Wat natuurlijk ook een kunst is, want feitelijk sta je gewoon oog in oog met oude fabriekshal wanneer je er heel koud over nadenkt.

Knallen in de fabriek

De locatie van deze dag ehhh nacht was ingericht bij binnenkomst ingericht met een soort loungeplein en daar om heen bekende plekken voor de kassa’s, munten, lockers, eten en drinken, u kent het allemaal wel. Daar achter kon je direct de grote hal binnenlopen waar de muzikale verhalenvertellers van deze nacht dienst zouden doen.

Voor je lol kan maken is het altijd handig om eerst even de formaliteiten af te handelen. Dus hop, op naar de lockers, tijd voor wat munten en uiteraard nog even een groepsselfie want zoiets moet je niet in de loop van de nacht gaan doen. Nu zagen de mollen er nog fris en fruitig uit, maar na een paar uur zweten vervliegen automatisch de fotogenieke kanten van een mens 😉
Zo’n groepsselfie is natuurlijk een dingetje. Voor je het weet staan er een aantal hoofden niet op, dus werd een vriendelijke passant even de vraag gesteld om het zooitje ongeregeld naar zijn beste kunnen toch redelijk op de gevoelige plaat te zetten. En zoals wonderen bestaan, nog met succes ook.

Tijd dus voor het echte werk… ehhh oh nee eerst naar de rookruimte. Nou ja rookruimte, misschien had organisator Soenda een paar seconden langer kunnen nadenken dat bij een uitverkocht feest er iets meer dan tien mensen een paffert in hun mond stoppen, want het was een vrij kleine locatie…buiten! We werden dus eigenlijk gewoon weer het pand uitgestuurd, waarbij een stukje grond de eervolle naam rookruimte had gekregen. Humor hadden ze wel in ieder geval!

Zoals altijd waren de voeten inmiddels helemaal klaar voor een flink eindje buffelen in de nachtelijke uren. Ze hadden vooraf voldoende ontspanning gehad, dus werd het nu echt tijd voor de nodige inspanning. U leest het, sporten doe je tegenwoordig niet alleen in een lokale gym.

De bende van ellende liep volledig ontspannen de grote zaal binnen waar de eerste muzikale verhalenverteller inmiddels begonnen was om de liefhebbers mee te nemen in hun eigen droomwereld. Deze nacht zouden diverse ‘vertellers’ de mensen meenemen voor een bijzondere reis.

De muzikale verhalenvertellers

Het was de avond en nacht van Park & Sons, Kobosil, Ben Sims & Truncate, Perc & Ansome en AnD.
Van een rustige start was eigenlijk geen sprake want met een stevige beat was de toon aan het begin van het feestje gelijk al ingezet. Niet dat het de voeten veel kon deren want voor we überhaupt een drankje in de handen hadden waren ze al bezig met hun warming-up.

En alsof het zo was gepland zaten de zes muziekmollen al volledig in het ritme van de avond, wat het toen nog was. Ach u kent het vast wel, wanneer je het ergens ontzettend naar je zin hebt en de sfeer heerlijk is dan lijkt het alsof de wijzers van de klok steeds een tandje harder gaan draaien.

Voor we het wisten waren de wijzers de 12 al gepasseerd en was formeel een nieuwe dag begonnen. Te starten met een muzikale nacht als marathon. Voelde het in het begin nog een beetje frisjes op de locatie door de airco, door al het dansen en een overvolle zaal (het was uitverkocht) zou het niet lang meer gaan duren of menig menselijk lichaam zou zelf de porien gaan openen om het nodige vocht te gaan lozen.

Dansen in de sauna

Het leek op een gegeven moment qua gevoel wel even alsof we het Sanadome hadden aangedaan voor een nachtje in de sauna. Maar de muziek was veel te lekker om alleen maar stil te zitten. Uiteraard wisselden we het geheel wel goed af. Lange tijd geweldig om de voeten aan het werk te zetten, en zo nu en dan even bijtanken aan de kant.

We besloten de dansvloer beneden te gaan verruilen voor een locatie bovenaan de trappen. Daar was het iets koeler dan beneden, had je ook een geweldig leuk uitzicht over de overvolle deinende zaal, maar had je voor het gevoel juist ook iets meer bewegingsvrijheid.

De uren vlogen in rap tempo voorbij, alsof er een sneltrein op was gezet. De groep van zes bleef over het algemeen redelijk bij elkaar wat feitelijk een wonder is bij zulke feestjes. Vaak gaan mensen toch even hun eigen weg bewandelen en raak je elkaar kwijt, maar dat was nu nauwelijks het geval. En dat ondanks we ook vele bekenden vanuit de regio tegen kwamen. Voor een moment kreeg ik zelfs even het gevoel dat ik een nachtje in de lokale gym was waar ik altijd kom, omdat ik veel bekenden bij de normale daguren ook daar spreek. Toch grappig, wanneer je mensen dan eens in een hele andere setting spreekt. Je ziet elkaar dan op een hele andere manier en komt er dan achter dat mensen soms heel anders zijn dan je denkt.

We besloten even een rondje te maken naar de binnenplaats waar we waren gestart. In het midden stonden grote hoge blokken waar je lekker op kon loungen. Tijd om even de voeten te laten rusten en met een drankje en ijsje onderuit te zitten. Op adem komen is soms ook heel lekker. Gewoon om je heen kijken naar de grote mensenmassa wat voorbij komt. Er was niet specifiek één doelgroep van of alleen jong of alleen oud aanwezig. Alles vloog door elkaar heen, en dat is juist ook wat dit soort feesten zo gezellig maakt.

De eindsprint

Na een half uurtje ontspannen werd het weer tijd om de ongeduldige voeten tevreden te houden. Die hadden wel weer zin om de dansmarathon een vervolg te geven. Wisten wij veel dat de klok op dat moment al op vier stond en er nog maar een paar uurtjes zouden volgen van deze heerlijke nacht. Tijd dus voor een flinke eindsprint.

Tussen alle nieuwe dansjes door maakten we gezellig wat praatjes hier en daar met bekenden. De beat werd steeds steviger ingezet. Hoe later in de nacht hoe steviger zo leek het wel. Weer bovenaan de trappen was het overzicht over de zaal geweldig. Een kolkende mensenmassa stond zich op en top te vermaken in deze oude fabriekshal. Dat hadden ze in de vorige eeuw niet kunnen bedenken toen hier nog op een hele andere wijze hard werd gewerkt.

Langzaam ging het feest naar het einde toe. We maakten nog een rondje in de zaal en kwamen uiteindelijk bij bekenden aan de andere kant. Praatje hier, praatje daar en intussen maar je voeten laten werken. Oh en vergeet natuurlijk het drankje niet 😉

Maar tegen de klok van zes kwam toch het ding wat geen enkele feestganger eigenlijk wil beleven. Want hoe leuk en lekker ook, iets wat begint moet toch uiteindelijk ook eindigen. Nadat de laatste tonen door de muzikale verhalenvertellers waren gedraaid liepen we moe maar voldaan langzaam naar de uitgang. En met ons mee alle overige bezoekers.

Nederland in beweging 2.0

Buiten was het inmiddels alweer licht geworden. De temperatuur was aangenaam, dus een kleine wandeling naar het station was feitelijk niet verkeerd. Oké, we wilden eigenlijk een taxi pakken maar bij gebrek aan wagens (en geen zin om te wachten) besloten we de eigen benenwagen te pakken. Met het zonnetje in het gezicht begon een ochtendwandeling. Nederland in beweging 2.0!

Op het station was het even wachten tot de eerste trein zou ontwaken. Het was vroeg op deze zondagmorgen maar we hadden alle tijd. Lekker ontspannen zat het zestal te wachten op het vervoer om ze naar hun bed te brengen. Wat een geweldig eerste indoorfeest na een heerlijk buitenseizoen. Organisator Soenda had al een goede reputatie en dat hadden ze voor deze nacht ook meer dan waar gemaakt.

Het feest in Nijmegen was een leuke proef voor hen, en hopelijk weten ze de weg vaker te vinden. In november is het volgende feest van Soenda, dan weer in good old Utrecht waar we zeker bij zullen zijn. Wat kan een mens toch genieten van dit soort leuke dingen in het leven!

En voor dit moment.. Even lekker bijtanken, en op naar het volgende feestje!