Stel je eens voor dat er op de wereld een land zou zijn waar iedereen gewoon simpel van elkaar zou houden, alsof het de normaalste zaak is van de wereld. Houden van je medemens klinkt misschien als hapklare koek, maar we zien dagelijks genoeg ellende voorbij komen om te weten dat het niet zo is.

Een land dus, waar alle mensen om elkaar geven en het gewoon leuk hebben. Genieten van elkaar, de dingen om je heen, weg is alle ellende. Utopie? Nou, misschien wel voor een hele grote wereld waar tig miljard mensen onderdeel van zijn, maar voor een dagje moet zoiets best toch kunnen. En dan nota bene hier ook nog eens in Nederland. Een landje dus waar liefde de hoofdmoot is en waar niemand moeilijk doet en überhaupt wil doen. Klinkt ideaal, dus tijd om het paradijs Loveland eens te bezoeken.

Loveland: Een dag vol liefde

Met z’n drieën waren ze klaar voor een dag vol met liefde. Oke, het zag er buiten alles behalve liefdevol uit, maar ze hadden er wel veel zin in. Donkere wolken hadden zich die ochtend in de lucht verzameld. Niet echt een voorteken van warmte, maar ook daar hadden ze zich goed op voorbereid.

Ze gingen er eens goed voor zitten in hun klein maar fijne mobiele voertuig, want wanneer je een liefdesparadijs gaat zoeken dan weet je vooraf al dat het niet naast de deur kan liggen. Om exact te zijn 114 km. De schrijver in dit groepje van ellende liet zich vandaag eens lekker rijden. Het leven is natuurlijk ook enorm ellendig wanneer je in één weekend twee paradijzen (lees: festivals) zal gaan bezoeken. Om van te genieten en ook over te schrijven. Gelukkig had hij de werkdagen om goed uit te rusten van al die avonturen 😉

Onderweg naar het land der liefde kwamen de meest uiteenlopende onderwerpen voorbij. Twee van de drie avonturiers hadden al eerder ervaring gehad met de bestemming van vandaag en dat was de laatste keer ook meer dan prima bevallen. Mocht u zich in de tussentijd overigens bijna wanhopig afvragen waar u het liefdesparadijs in hemelsnaam zou kunnen vinden. Gisteren was dat ieder geval in het Amsterdamse Sloterpark.

Aangekomen in onze hoofdstad hadden de mensen achter het land der liefde waarschijnlijk bedacht dat alle bedevaartgangers van één kant zouden komen. Maar ja, je hebt altijd avonturiers die hun leven extra gewaagd willen maken door een MutsMuts te hebben. Dat is de eigentijdse variant van de TomTom in het voertuig van deze dag. MutsMuts heeft namelijk een geheel eigen willetje en stuurt je vrij vaak naar een locatie via wegen waarvan je vooraf nog niet eens wist dat er überhaupt een weg zou liggen ☺

Zo ook vandaag.. We kwamen in Amsterdam, maar wel via een iets andere bedachte weg. En aangezien meerdere weg leiden naar Rome ehh Amsterdam dus, hadden de mensen achter het land der liefde misschien ook vooraf kunnen bedenken dat dit ook voor dit land het geval zou zijn. Dus als gratis (jawel, we zijn filantropisch bij zo’n oord) tip van de dag.. Graag iets meer verwijzingsborden vanaf het grijze beton met de naam snelweg.

Maar toen ons good old klein maar fijne voertuig eenmaal op het gras van een gemiddelde woonwijk stond kon het grote avontuur beginnen. Er was op dat moment niets om over te zeiken zo leek het, behalve dan dat één van de avonturiers toch graag heel snel na de rit een entourage zocht om alles letterlijk te kunnen legen. Hmm aandachtspunt twee beste mensen achter het land der liefde. Echte zeikerts zijn niet alleen mannen (urinoirs zat) maar ook onze vrouwelijke medemens. En ehh die gaan niet echt staan wanneer het gezeik los barst.

Liefdesparadijs

We kwamen in een rijtje alsof we op Schiphol waren aangekomen. Op weg naar de plaats van bestemming, met de nodige bekende plichtplegingen. Iets wat goed was georganiseerd bij het land der liefde, want binnen enkele minuten hadden we al die verplichte plegingen erop zitten en stonden we daar dan. Klaar om alle liefde naar ons te laten komen. Loveland 2016 was begonnen!

Na een kluisje hier, een muntje daar en hey daar is ie weer de liefdesplee besloten onze goed getrainde voeten voorzichtig het terrein af te tasten. We stonden in het epicentrum van het land waar men alleen liefde kent, een goede beat (muziek blijkt immers wel een dingetje te zijn bij zo’n land) en gezelligheid. In de lucht hingen nog wel wat grijze wolken, maar verrassend genoeg hadden we gelukkig ook vandaag een extra bezoeker die zo nu en dan ons zou vergezellen.

Helaas geen fulltime zon dus, maar de temperatuur was gelukkig best aangenaam en dat is net zo belangrijk. Wanneer je als avonturier een land bezoekt dan moet je je altijd even oriënteren waar alles te vinden valt. Dus besloten de drie bikkels om maar eens heel spannend een rondje te maken over het gezellig uitziende terrein.

Een festival in een groen park heeft toch altijd een mooie uitstraling, vooral wanneer het dan ook nog eens aan het water ligt. In het land van vandaag waren er zes locaties om je helemaal te laten verzwelgen in liefde en alles wat een beat heeft. De locaties Fire, Tech, Live, Nest, Rise en Underground.

Als schrijver zijnde ben ik dan altijd weer benieuwd wie er eigenlijk de namen bedenkt van zulke stages. Veel duidelijker waren de namen van twee kleine eilandjes aan de overkant van ons liefdesland. Die hadden namelijk de namen chill en art gekregen. Bij het woord chill zal geen enkele lezer van me vragen om dat eens nader te specificeren lijkt me ☺ Bij art kan een mens zich van alles bedenken, en dan vooral het feit dat liefhebbers hier volledig hun ding konden doen met verf en ander materiaal. Ehhh de Teleac cursus creatief met verf is niet helemaal mijn dingetje en zo ook niet van mijn twee mede avonturiers. Vermakelijk om te zien, maar terug naar de andere liefdeswereld. Die van de muziek!

Zoveel muzikale verhalenvertellers

Het drietal besloot de tribune bij Live eens te testen om zo een overzicht te krijgen van het programma van de dag in dit liefdesland en eigenlijk gewoon ook ouderwets lui onderuit te hangen en te genieten van het zonnetje wat zo nu en dan even de kop op stak. Ouderwets lui zijn of worden mag je natuurlijk niet zeggen bij een actief festival, maar zoiets staat ook meer in het teken van totale ontspanning.

Het overzicht was duidelijk.. Bij de stage Live vielen we binnen bij Rodriguez Jr. Op deze plek zouden onder andere Gui Boratto, Booka Shade en Kölsch nog volgen. Intussen had de stage Tech namen als Secret Cinema, Sam Paganini, Marcel Fengler en Ben Sims. Bij de locatie Fire zorgden de muzikale vertellers Matador, Egbert en Sven Vath voor het vuur bij de mensen.

Rise had namen als Finnebassen, Sasha en Solomun, Nest liet zich met liefde overspoelen door de dj’s Wouter S. Butch en De Sluwe Vos, terwijl de stage Underground muzikale beatvertellers had in de namen van bijvoorbeeld Damian Lazarus en Hernan Cattaneo.

Het was het drietal wel duidelijk. Genoeg leuke muziek op veel mooie locaties, met de afwisseling van wat chill eilandjes aan de overkant. En dit alles ook nog vrij veel afgewisseld door de nodige eet- en drinkgelegenheden waar je het geheel ook leuk kon overzien. Ideaal voor de fijnproever die alles goed in het oog (en oor uiteraard) wil houden.

Na een ontspannen ehhh pauze bij de tribune van Live besloten we het liefdespad in het paradijs eens verder te bewandelen. Eerst een kort moment bij de stage Tech waar onze voeten direct al jeuk kregen en voor een kort momentje de controle over namen. Hallo, vermanend werden ze door ons toegesproken! We zijn er nog net en hebben de hele tijd nog om te dansen. We zagen immers de bui al hangen dat we helemaal niet meer van deze plek zouden komen. Zeer vervelend uiteraard ☺ Voeten zijn soms net als honden, geef ze een bot en ze zijn er blij mee. Maar wanneer je de lijn wat strakker maakt dan luisteren ze wel. En zo konden we veilig een rondje maken om alle liefde op te snuiven in dit stralende land. Jawel, stralend! Je hebt niet altijd fulltime zon nodig om het geheel voor iedereen mooi te maken. De dynamiek van mensen en een goede beat doet heel erg veel.

Na de Tech stage maakten we eerst een tussenstop om eens bij chill en art te kijken naar alle bezigheden daar. Hoe kan je dat nou het beste omschrijven zodat het iedereen duidelijk is wat er te beleven viel. Hou het maar op hangen en kliederen, en dat met een aangename temperatuur.

Dat kliederen lieten we maar even voor wat het was, maar het onderdeel chillen bleek ons goed te liggen. Je hangt dus zo hier en daar met een drankje om vervolgens nog even te hangen zo hier en daar met een drankje. Best een goede tijdsbesteding. Maar omdat de voetjes natuurlijk ook wat willen, besloten we na verloop van tijd toch maar weer door te pakken. Op weg naar de stage Nest. Een plek dat misschien niet zo heel erg groot was, maar wel gezellig aan deed.

Wormendans

Nieuwsgieriger waren we naar de locatie Rise. Bij ons vorige avontuur in het land der liefde deed de muziek op deze plek nogal zweverig aan. Sterker nog, ik kreeg er bijna Jomanda visioenen bij met ingestraald water en mensen die een soort van wormdans deden. Ik vermoed dat de mensen die ik vorig jaar dat zag doen momenteel nog altijd dagtherapie hebben en een goed gedoseerd aantal medicijnen om de dag door te komen.

Twee van de drie avonturiers van vandaag hadden de Lovelandmaagd natuurlijk wel uitgedaagd om ook eens gezellig een wormendansje te verrichten, maar vandaag bleek dat jammer genoeg niet mogelijk. De muziek was van een andere – veel betere – orde en in plaats van wormen kregen de voeten hier alle ruimte om helemaal los te gaan, lekker!

Bij Underground was het zo druk dat je er nauwelijks nog een voet kon zetten. Dus kregen onze oren gelukkig wel het nodige mee op een plek heel dicht bij de stage en ook dit was zeer aangenaam. Maar we besloten wel om door te gaan om juist een plek te hebben met wat meer ruimte. Zo was het geval bij Fire. Een mooie open plek met een groene stage in een groene omgeving. In de buurt wat hapjes en drankjes en iedereen zag er erg gelukkig uit.

Na een rondje te hebben gemaakt over het hele terrein besloten we om de voor ons meest aansprekende plekken te blijven bezoeken. Dus hadden we constant een rondje van Live, Tech en Rise. De sfeer was net als vorig jaar weer onbeschrijfelijk relaxed. Geen onvertogen woord over bezoekers of dingen op het terrein.

Tijd is een begrip..

Iedere bezoeker had duidelijk zin in een volledig ontspannen dag waarbij hij of zij de voeten alle ruimte zou geven om helemaal los te gaan. En het moet gezegd, die ruimte was er ook volledig. Zoals het met alle leuke dingen gaat in het leven vlogen de uren voorbij. Waren we nog aan het begin van de middag binnengekomen, ineens (nou ja ineens..) begon het te schemeren. Met verbazing vroegen we ons af wie het lampje in de lucht had uitgedaan, maar de tijd vloog voorbij.

De laatste uurtjes besloten we om de voeten volledig los te laten gaan bij Tech. Lekker in de warme (help, waar is de airco) tent om een flinke beat genieten van wat er in je oren komt en wat je ogen in de tussentijd ook nog eens ziet. We zijn immers niet blind he mensen ☺ In het land der liefde genieten mensen dus vooral erg van het leven, elkaar, de muziek en alles om hen heen. De ontspannen sfeer en de aangename temperatuur maakte het geheel mooi af. Een plek waar je als mens natuurlijk het liefst altijd zou willen blijven.

Volgend jaar zijn we er zeker weer bij!