Zonnestralen op Soenda Festival

Een verzameling van donkere wolken hing in de lucht. Nog maar een paar minuten daarvoor kon grappig genoeg de zonnebril nog op toen we uit de trein waren gestapt om vervolgens massaal het ‘grootse’ station Utrecht Overvecht omver te lopen. Het was daar nog dringen geblazen om fatsoenlijk de trein uit te komen en ook het terrein af. Gelukkig dat de organisatie van het Soenda festival zich goed had voorbereid en dat de bussen op een goed tempo af en aan reden om de vele vrolijke bezoekers te vervoeren naar de bestemming van de dag.

Recreatiegebied Ruigenhoekse Polder. Had er eerlijk gezegd zelf niet eerder van gehoord, en persoonlijk zag ik er in eerste instantie ook niet meer in dan een groot weiland waar boer Henk zijn koeien laat grazen Na een snelle rit met de bus door een stukje van de stad, konden we op afstand de eerste tenten al zien staan. De aandacht ging echter bij velen in de bus al uit naar de iets te donkere lucht. Zeg..het gaat toch niet regenen he?

Nauwelijks een voet buiten de deur gezet van de muzikale bus, werd de gedachte van velen ook waarheid. Ja hoor, drup..drup..druppel…bui! Ach, wanneer je dan toch toevallig in een rij moet gaan staan dan is zo’n eeuwigdurende zonnestraal van warmte natuurlijk iets te eentonig. Dus dan sta je voor de verandering uiteindelijk een beetje waterig oog in oog met de mensen van de organisatie die ons de toegang zouden verschaffen voor een gezellige dag Soenda’en. Jawel, een zelf bedacht werkwoord uiteraard. Ik Soenda, wij Soenda’en, hij heeft…. Na een aantal indoorgelegenheden van deze organisator heeft het feest een erg goede naam. Dit was voor mij de eerste buitenversie, dus ik was zeker benieuwd of deze ook in de smaak zou vallen.

Heerlijke line-up

Eenmaal binnen de poorten van het koninkrijk Soenda volgde een erg overzichtelijk terrein met vijf area’s. Java, Komodo, Soembawa (hosted by Desperados), Roti en Lombok (hosted by Pablo Discobar) kon je zien als een soort van eilandjes op een groot veld waarbij chillplaatsen en eet/drinkgelegenheden de schakel vormden tussen de locaties.

Eigenlijk vroeg ik me zoals vaker weer even af wie nou feitelijk de verantwoordelijkheid heeft voor de namen van de locaties. Ik bedoel, er gaat toch speciaal even iemand voor zitten om namen te bedenken, al zou je voor deze dag de indruk krijgen dat ze tot stand waren gekomen naar een Oosterse maaltijd Om de lezer niet te onthouden welke geweldige namen er waren, hier een overzicht:

Java
TWR72, Juan Sanchez, The Advent & Industrialyzer (live), Sam Paganini, Dave Clarke, Robert Hood en British Murder Boys (live).

Komodo:
Abstract Division, Anetha, Answer Code Request, Marcel Dettmann, SNTS, Blawan en Randomer & Truss.

Soembawa:
Florinsz Janvier, Some Chemistry, Lövestad (live), Nuno Dos Santos, Gui Boratto (live), Ame (live) en Kölsch.

Roti:
Woody, Ingi Visions (Samuel Deep & Julian Alexander), Palms Trax, Mall Grab, Benny Rodrigues, De Sluwe Vos en Wouter S. & Locklead.

Lombok:
Perdu, Radio Noet-Noet, Philou Louzolo, Pablo Discobar Soundsystem en Mr Mendel.

Eenmaal binnen leek het erop alsof de bui van een paar minuten daarvoor er nooit was geweest. De zon brak door de wolken en wat ziet de wereld er dan gelijk vrolijker uit. De vaste plichtplegingen van lockers, muntjes en drankjes halen hadden we achter de rug, dus het werd tijd voor het moeilijkste moment van de dag. Waar gaan we beginnen! Oh ja, keuzes, keuzes, keuzes… Het festivalleven is soms nog best zwaar

Met de plattegrond in de hand

De handige plattegrond met locaties en DJ’s werd maar eens bij gepakt. Startplek van de dag werd uiteindelijk Java waar op dat moment Juan Sanchez stond te draaien. Mag je eigenlijk nog wel draaien zeggen anno 2017? Nou ja, een kniesoor die daar natuurlijk op let. Intussen was de locatie Java al aardig gevuld met liefhebbers, dus het werd nog even goed zoeken bij binnenkomst waar we de voetjes konden planten om deze vervolgens net zo hard in beweging te brengen.

Spelregel is eigenlijk dat de voeten op zo’n dag zorgen voor het echte werk en de rest van het lichaam volgt. Niet nadenken en de dagelijkse dingen lekker laten voor wat ze zijn. Opgaan in de muziek. En dat lukte vanaf de eerste minuut meer dan prima. Naast de fijne klanken uiteraard ook goed geholpen door de zon die met regelmaat het oud Hollandsche spel ‘verstoppertje’ wilde spelen met wat wolken.

De dansjes volgden elkaar dan ook in een heerlijk tempo op. Intussen hadden de ogen genoeg werk om het zien en gezien worden spel bij festivals te volgen. Het blijft daarnaast leuk om te zien wanneer de hele omgeving tegelijk in beweging blijft op de klanken die de gastheer op dat moment aan je voorschotelt. Terwijl je dan bewust niet zo staat na te denken vlieg je vanzelf ook verder in de tijd aangezien we ‘ineens’ The Advent & Industrialyzer (live) voor ons hadden. Het werd tijd voor een nieuw drankje!

Net buiten de poorten van Java land besloten we het achterwerk maar eens op het beton te planten om ons in standje relax te plaatsen en tegelijkertijd toch lekker te blijven genieten van de muziek. Met het zonnetje in het gezicht, was dit nou juist hetgeen wat vele festivalliefhebbers natuurlijk ook zo heerlijk vinden. Geweldige muziek, zonnetje erbij en hop je waant je met vakantie. Het normale leven was gelukkig op grote afstand.

Van stil genieten tot heerlijk babbelen

Enerzijds genoten we soms in stilte van de muziek en op andere momenten babbelden we er lustig op los (al dan niet met bekenden). Als bezoeker geniet je natuurlijk niet alleen van de heerlijke muziek en de fijne entourage er om heen, maar tegelijk misschien ook wel van het feit dat iedereen zo lekker in zijn/haar nopjes is. En het is en blijft natuurlijk leuk om elkaar te zien genieten. Waren we toch met z’n allen tegelijk lekker aan het Soenda’en

Nadat er ongemerkt weer stiekem wat tijd was weggeglipt besloten we om toch maar eens een klein rondje over het overzichtelijke terrein te maken. Het was fijn dat je door de duidelijke bebording niet echt kon verdwalen. Locaties, toiletten, EHBO-posten en wat je ook maar kon verzinnen, alles was keurig in detail aangegeven. Zelfs voor de mensen met een richtingsgevoel van een tulp leek verdwalen onmogelijk. Ik was dus op de juiste plek..

Het rondje bracht ons uiteindelijk op plekken als Soembawa en Roti, en waar we ook kwamen de hoofdlijn was hetzelfde, alleen de details verschilden. Als hoofdlijn kan dan worden gelezen, de stemming van de muziekliefhebbers (overal heerlijk gemoedelijk en enthousiast) en de details natuurlijk de muziek zelf.

Knallen met SNTS

Uiteindelijk kwamen we op de volgende bestemming waar we wat langer zouden vertoeven. Bij Komodo konden we even helemaal los gaan, al was de locatie niet geheel toevallig gekozen. Deze schrijver is nogal een liefhebber van SNTS en voor zeker twee uur zouden we de grote buitenwereld even helemaal gaan vergeten en de voeten het tempo laten bepalen. Een stevige beat ging door de tent en de mede liefhebbers gingen los.

Wat is het toch grappig dat een tijdsperiode van twee uur een eeuwigheid kan lijken wanneer je bijvoorbeeld ergens moet wachten, maar wanneer je je prima vermaakt het meer seconden lijkt dan 120 minuten.

Eenmaal genoten van het heerlijke optreden werd het toch weer tijd om heel even ergens onderuit bij te komen en te genieten van alle leuke dingen om ons heen. Beetje bij beetje begon langzaam de avond te vallen en werd het terrein mooi verlicht. Nadat we in Komodo al hier en daar wat bekenden waren tegengekomen ging dat buiten nog even verder. De wereld is dan net een groot dorp, vooral wanneer je bij bepaalde feesten in contact komt met dezelfde liefhebbers.

Het daglicht was inmiddels gaan slapen en er was duisternis. In de lucht wel te verstaan, want in Soendaland waren alle locaties mooi verlicht en leek het qua enthousiasme en uitbundigheid soms wel een Olympisch dorp. Moeilijk te beschrijven altijd, maar de vaste festivalliefhebbers kunnen zich er van alles bij voorstellen. En zoals altijd met deze feesten was de stemming ontspannen en op en top (op z’n Nederlands) gezellig!

Vertrekken blijft lastig

Met het laatste uur in zicht besloten we om ons langzaam te verplaatsen richting de gewone wereld. Nooit een favoriet item natuurlijk van zo’n heerlijke dag, maar tot de laatste minuut blijven is voor ons nooit een optie omdat je je dan echt een weg moet banen richting uitgang en openbaar vervoer. Daar kan geen festivalorganisator iets tegen verhelpen, maar ik blijf bij het weggaan het liefst net zo ontspannen.

Eenmaal in de bus waren we het er al snel over eens. Soenda buiten is net zo geweldig als Soenda binnen (indoor). Voor ons een heerlijke start van het festivalseizoen buiten waarbij uiteraard nog vele leuke feesten en festivals gaan volgen. Dit is er echter eentje die ik graag in mijn agenda herhaal.

Op naar een dansende zomer!

Report door: Eugene van Essen
Foto door: Soenda.nl